Psf یا فریم های تقسیم شده ی progressive ( اسکن پیوسته )، برای به نمایش در آوردن فرمت های ویدیوی progressive استانداردHDTV محض است. روش Psf، موجب حفظ سازگاری فریم های progressive با سیگنال های Interlace به کار رفته در فرمت SDTV می شود. برای مثال، در فرمت Psf 24، هر فریم progressive، به اندازه ی دو بخس و زمان متفاوت (هر بخش جدا شده، به عنوان یک میدان فرد و یک میدان زوج عمل میکند) با 1/48 ثانیه به کار گرفته می شود. فریم های تصویر progressive کامل از ابزارهای چون تله سینه، کمکور در، دوربین استودیویی و غیره به دو بخش تقسیم شده و به شیوه ی SDI/HD، به شکل سیگنال اصلی فشرده نشده و یا از طریق سرویس SDTI در یک فرم فشرده، با روشی مشابه سیگنال Interlace حرکت می کند. اینها سپس در گیرنده ها به فریم های progressive کامل باز سازی می شوند.
گرچه سیگنال تقسیم شده به طور اساسی همانند یک سیگنال Interlace شده است، نبایستی با تصویر Interlace اشتباه شود. فرمت فریم تقسیم شده، با توصیه ی ITU Rec.709-3 به وسیله ی ITU تایید شده است و بیشتر کمپانی ها آن را پشتیبانی می کنند.
NTSC، مخفف کلمه های National Television Systems Committee است. این کمیته، استانداردهای سیستم های تلویزیونی NTSC را تعیین می کند.در واژگان فنی تلویزیون، NTSC به سیستم های تلویزیونی آمریکای شمالی، ژاپن و بخش هایی از جنوب آمریکا اشاره دارد، که از اسکن Interlace با 525 خط در هر فریم و تعداد 30 فریم در ثانیه بهره می گیرد.
PAL مخفف کلمه های Phase Alternate By Line است. این واژه، بیشتر به سیستم تلویزیون رنگی پذیرفته شده در اروپا، چین، مالزی، استرالیا، نیوزیلند، خاورمیانه و بخش هایی از آفریقا بر می گردد. این سیستم دارای نوعی رمز گذاری پیش رفته ی رنگ است، که مشکل تغییر رنگ در کد گذاری NTSC را اصلاح کرده است. بیشتر کشورهایی که از این سیستم بهره می گیرند، یک سیستم اسکن Interlace با 625 خط در هر فریم و 25 فریم در ثانیه دارند. برخی سیستم ها مانند PAL-M، که در برزیل به کار می رود، از کد گذاری رنگ PAL به 525 خط و اسکن 60 هرتز استفاده می کنند.
سیگنال های کالربا برای حفظ پیوستگی بازسازی رنگ در زنجیره ی تولید به کار گرفته می شوند. این سیگنال معمولا در مرحله ضبط تصویر به عنوان یک مبنا روی نوار ضبط می شود، تا خروجی VTRها و دیگر تجهیزات به کار رفته در مراحل بعدی تولید تنظیم شوند. تنظیم ها بر این اساس تنظیم می شوند که، سیگنال کالربار خروجی هر ابزاری درست همان رنگ و روشنایی مرحله تصویر برداری را نشان دهد. از Waveform monitor برای تنظیم روشنایی، و از Vectorscope برای تنظیم رنگ (Hue/Saturation) استفاده می شود. در سیستم تلویزیون NTSC، چند نوع کالربار وجود دارد. با این حال، همه ی سیگنال های کالربار در اساس یکسانند. (بخش پایین برخی از کالربارها رنگ متفاوتی دارند)
سیگنال کالربار دارای هفت ستون (Bar) عمودی است. این ستون ها، به ترتیب از چپ به راست: سفیدف زرد، فیروزه ای، سبز، ارغوانی، قرمز و آبی است که، در مونیتورهای سیاه و سفید به صورت مقیاس خاکستری ظاهر می شوند. همچنین بهتر است بدانیم که، هر رنگ (از جمله ستون سفید)، مجموعه ای از رنگ های RGB و رنگ های ترکیبی YCM و سیاه و سفید با اشباع 100% است.
ستون سفید یک کالربار 75%، برابر 100% است اما سطح ستون های قرمز، سبز و آبی،75% می باشد. این کالربار، سطح حداکثر (Peak) 700 میلی ولت را حفظ می کند اما ساچوریشن کالربار را کاهش می دهد. هنگام تصویر برداری یک برنامه، کالربار تولید شده در دوربین، در آغاز هر نوار ضبط می شود. این منظور، دوربین های ویدیو دارای سیگنال داخلی کالربار هستند. این سیگنال همچنین به عنوان مرجعی برای تنظیم Phase,Chroma و Brightness مونیتور به کار می رود.